Schoon hé.
Allé, dat vond ik toch in november. Ik was die week opgestaan met het gedacht van 'ik ga eens leren naaien'. Ik had geen naaimachine, geen ervaring en eigenlijk ook geen flauw benul van wat naaien is. Maar het idee zat in mijn hoofd, dus moest het eruit. Ik schreef me in voor een 'start 2 sew' avond en gewapend met mijn moetti's naaimachine ging ik op weg. Op het einde van de avond ging ik ook eens neuzen tussen haar mooie stofjes. Ik zag dit stofje en had zowaar een klein visioen van een zomerrokje.
Thuisgekomen werd het mooie stofje zorgvuldig gewassen en gestreken en werd er een patroontje gezocht: het simpelste van het simpelste ging het worden uit Stof-voor-durf-het-zelvers. Juist, je leest het goed, dat visioentje was ondertussen al in een kleedje veranderd.
Dat kleedje moest uiteraard ook een rokdeeltje hebben, en ik dacht zo: laat ons maar eens een pandenrokje proberen. Ik heb namelijk twee boeken in mijn bezit; het eerder genoemde en de alom gekende rokjesbijbel. Daar zag ik dat pandenrokje met die schoon Engelse naden, daar wou ik voor gaan. Ik tekende een rokje voor een 4-jarige (ik heb breed en groot uitgevallen khadetjes en wist toen nog niet dat je een patroon ook kunt aanpassen) en begon mijn stof aan te vallen met de schaar. Alles ging goed, tot het laatste pand, dat moest ik wat anders knippen, maar ja, allé, zo erg was dat nu ook weer niet. Mijn khadetje ging dat toch niet zien.
Toen die Engelse naden, wel wat werk, maar dat vond ik het nu wel eens helemaal waard. Je zag er helemaal niets van langs binnen. Proper, in mijn hoofd zag ik alleen maar zo'n kleedjes.
Tja, uiteraard kreeg ik dat ding niet over haar hoofdje natuurlijk! Dus de rits er weer uit
En ik had niet meer stof, aja, want ik had maar een half metertje gekocht om een rokje te maken, ruim voldoende toch? Toen smeet ik het in een hoekje...
om het een maand later opnieuw te pakken, en mijn schoon Engelse naden open te tornen en ze op de gewone manier aan elkaar te zetten. Toen kwam ik juist juist toe om het rokje te sluiten en op een deftige manier aan het bovenstukje vast te zetten. Oorspronkelijk had ik een biais'tje in gedachten om het af te werken, maar daar had ik al lang geen zin meer in, Murphy en klutsende naaisters, weet je wel? Ik stikte er als afwerking nog een paspeltje tegen en ging het khadetje zoeken om het ding te passen.
Stof: retro appeltjes van bij Sjiekebiele - Patroon: basispatroon uit Stof voor durf-het-zelvers met een pandrokje |
Volgende keer toch eerst wat meer nadenken en minder vliegen? Of hoe het drie maand kan duren om een kleedje
Hij is mooi, maar misschien gewoon eerst even maat nemen, wat wij als eerste leerden was meten is weten! misschien een tip en iets minder ergernis
BeantwoordenVerwijderenNu weer korter maken???
Of toch een boerinnetje!
Tineke
Ik heb ondertussen ook leren meten zunne! Ik volg geen les, dus leer met vallen en opstaan, maar dan kom je zo'n dingen tegen... Ik laat het nog wat liggen en dan neem ik het rokje wat in - die weet krijgt ze nog een serieuze groeischeut ;)
Verwijderenhaha, ik herken mijn eigen beginnende dagen :) en nee, die zijn ze nog nie altijd heel uit :) maar wel mooi geworden!
BeantwoordenVerwijderenMet vallen en opstaan, dat is echt ook op naaien van toepassing hoor. Toch mooi, en wie weet groeit ze er nog in.
BeantwoordenVerwijderentoch wel heel geslaagd hoor!
BeantwoordenVerwijderenIk hetken het stofje, en zelfs in dezelfde winkel gekocht !
BeantwoordenVerwijderenIk blijf het een schoon stofje vinden... alleen die miserie ;)
Verwijderen